Zejtaria e mjeshtërve të vjetër – Lindja dhe zhvillimi i Çarshisë së Vjetër të Shkupit, sipas të dhënave të shkruara dhe shënimeve të udhëpërshkruesve të famshëm, përcillet që nga shekujt e mesjetës. E vendosur në rajonin qendror të qytetit dhe me zgjerimin e qytetit në anën e djathtë të lumit Vardar në periudhën mes dy luftërave ajo akoma mbetet destinacion atraktiv. Me tërë bukurinë dhe mundësitë e saj, çarshia ka mundësuar zhvillim të më tepër zejeve si dhe të tregtisë në tërësi. Shumë prej zejeve që kanë zërë vend në Çarshinë e Vjetër kanë qenë shumë të zhvilluara dhe të njohura. Shembulli më i mirë ka qenë përpunimi i lëkurës, leshit, dyllit, duhanit, sermës, perit të mëndafshit, produkte të qëndisura nga çoja dhe shumë të tjerë. Megjithatë, kah fundi i shekullit 19 për zejtarinë fillon etapa e stagnimit për shkak të depërtimit të kapitalit evropian dhe produkteve të lira që ofroheshin në treg.
Jorganxhinjtë kishin çarshinë e tyre të jorganxhinjve. Ky zanat filloi të zhvillohet pasi në qytet fillon të shfrytëzohen krevate për fjetje. Ata kishin esnafin e tyre me vulë dhe me punëtori tërësisht të zhvilluar. Në vitin 1928 kanë ekzistuar gjithsejtë 10 punëtori të jorganxhinjve. Njësoj si jorganxhinjtë, edhe kazanxhinjtë kishin çarshinë e tyre të veçantë. Ata prodhonin enë për ushqim dhe pije, si dhe ornamente tjera prej bakri për shtëpi. Ky zanat ka mbijetuar deri me hyrjen në përdorim të enëve prej porcelani. Zanati i farkëtarit është një prej zanateve më të vjetra. Me këtë zanat kryesisht janë marrë Romët. Në vitin 1925 në Shkup kishte 37 punëtori të farkëtarit kurse në vitin 1928 gjithsejtë kishte 9 farkëtarë,, 9 punëtori të farkëtarëve dhe qerrendreqësve dhe 6 punëtori të qerrendreqësve.
Zanati i orëndreqësit si një nga zanatet më të shpërndarë, ka qenë më i përhapur në periudhën mes dy luftërave botërore. Mjeshtrit e këtij zanati ishin afaristë shumë të respektuar për shkak se përveçse mirreshin me shitjen e orëve, ata edhe i riparonin orët. Përveç riparimit dhe shitjes së orëve, tek ata shiteshin edhe stoli.
Çarshija e Vjetër e Shkupit është çarshija më e vjetër në Ballkan jashtë Stambollit. Çarshija e Vjetër shtrihet në komunën Çair dhe është simbol i mbrojtur kombëtar.
Burimet më të hershme dhe të njohura dëshmojnë ekzistimin e një lagje tregtare në territorin e çarshisë që nga shekulli i 12.
Gjatë sundimit otomаn, qyteti përjeton një zhvillim të shpejtë ekonomik dhe tregtar, duke u ndërtuar 30 xhami, karvane dhe hane të shumta dhe dhe monumente të ndryshme kulturore dhe sot paraqet monumentin e vetëm kulturor në Republikën e Maqedonisë i cili ka rruajtur trashëgiminë multukulturore të qytetërimeve të ndryshme.
Edhe pse në Çarshinë e vjetër ekzistojnë mbeturina të arkitekturës bizantine, dominante është arkitektura otomane, derisa rekonstruktimet e fundit dëshmojnë elemente specifke të arkitekturës moderne.
Shumica e objekteve që janë përdorur për akomodim të udhëtarëve ose si hamame për përfaqësuesit politik sot janë transformuar në muze dhe galeri të artit dhe përdoren për ekspozita artistike, koncerte dhe manifestime tjera kulturore. Sidoqoftë, Çarshija e Vjetër akoma është vend i disa xhamive, tyrbeve, dy kishave dhe një sahat kullë dhe së bashku me Muzeun e Maqedonisë dhe Muzeun e Artit Modern përbëjnë bërthamën e çarshisë moderne.
